dag 4: het westen

Onze laatste volle dag in Berlijn. De loopspullen zijn niet voor niets van huis meegenomen, dus vandaag zal het er toch maar eens van komen. Ik twijfel nog...gaat dat wel goed met mijn achillespees? Ach....eigenlijk vind ik het wel prima gaan. We lopen ontzettend veel en ik voel het wel af en toe, maar ik heb niet het gevoel dat het veel erger wordt. Daarom ga ik gezellig met René mee. Ik zal iets minder kilometers lopen en af en toe moeten wandelen, maar een rondje Berlijn is uiteraard wel heel bijzonder...

Om de warmte voor te blijven en om nog wat aan de rest van onze dag te hebben gaan we vroeg op pad. De wekker gaat om 7 uur...poei..da's vroeg! Even een koppie thee zetten, een Snelle Jelle eten en daar gaan we....Berlijn in! De bedoeling is om in ieder geval richting Brandenburger Tor te gaan. René kan dan nog een extra rondje in Tiergarten Park. Het valt gelukkig nog mee met de warmte (onderweg zien we dat het 24 graden is). Vanaf het hotel is het 2,7 kilometer tot de Tor. Wat is het gaaf om langs de Dom over Unter den Linden te rennen! Hardlopen in een andere stad is altijd bijzonder, maar helemaal als het zo'n wereldstad is. Als we de Friedrichstrasse kruisen bedenken we dat het ook wel erg leuk is om door (heet dat zo?) Checkpoint Charlie te rennen...we slaan dus linksaf. Het is wel een beetje slalommen tussen de mensen door. Hier is het natuurlijk een normale werkdag en op dit vroege tijdstip is iedereen onderweg naar kantoor. (nee...we zijn dus niet alleen in Berlijn, Jurria :)) Maar...zo vroeg lopen heeft ook voordelen...het is bij de toeristische punten nog superrustig. Zelfs de (kitschy nep-)soldaten hebben hun post bij Checkpoint Charlie nog niet ingenomen. Dat geeft ons mooi de kans om wat foto's te schieten. Niet alleen voor onszelf overigens, want er staat nog 1 Japannertje (dat ook zijn bed is uitgerold...). Hij vraagt (of beter commandeert) mij om een foto van hem te nemen...als hij na 3 foto's nog niet tevreden is negeer ik hem verder...en richt me weer op René.

rennend door Checkpoint Charlie

Aan de andere kant van de straat lopen we terug naar Unter den Linden. Bij de Brandenburger Tor maken we weer een fotostop! Hier is het ook nog superrustig. Nog (bijna...) geen mannetjes die (zogenaamde?) DDR-spulletjes verkopen. Aan de andere kant van de poort (dus aan de westkant) begint het Tiergarten Park. René rent een extra rondje door dit park en keert dan halverwege bij de Siegersäule. Ik wandel ondertussen een kleiner rondje en zie de ladingen toeristen arriveren.... Zodra René terug is (van het extra rondje van bijna 3 kilometer) lopen we terug richting hotel. Het is warmer geworden en we hebben trek in een lekker ontbijtje.... Het rondje voor René is ruim 11 kilometer. Ik heb net 9 gelopen.

rondje Berlijn

Op de kamer even bijkomen, douchen, nog een koppie thee, de rugzak weer inpakken met onze dagspulletjes en dan op pad. De afgelopen dagen heeft voor ons de nadruk gelegen op het voormalige Oost-Berlijn. Vandaag gaan we naar het westen. Met de U-Bahn...want het is een behoorlijk stuk van het hotel verwijderd en we hebben onze kilometers vandaag al gemaakt. Omdat we van plan zijn vandaag meerdere ritjes met de metro (of ander openbaar vervoer) te maken nemen we een dagkaart.

Volgens 'het' boekje is het leuk om te starten met een ontbijtje bij KaDeWe. We nemen dan ook de metro naar de Witzenberger Platz. Allemachies...zodra we bovengronds komen beseffen we dat het hier een totaal ander gevoel geeft dan we de afgelopen dagen in de andere wijken hebben gehad. Dit is echt een 'Kalverstraat'-gevoel op zaterdag...poink....wat een drukte...en helemaal niet gezellig... In het Kaufhaus des Westen wanen we ons gewoon in Harrods in Londen...heel erg luxe. Zo luxe dat we het ontbijtje op de 7e etage ook maar laten schieten. Dit is niet echt 'wij'. Liever gaan we naar een kleiner, gezelliger tentje.

Maar eerst naar de volgende bezienswaardigheid volgens ons boekje: de Gedächtniskirche. Uh....waar is die eigenlijk? Volgens de kaart zou het toch hier moeten zijn....hier waar dat grote, witte (lelijke) gebouw staat...toch? Of niet? Nou...dat grote, witte gebouw blijkt de kerk te zijn. Tenminste een omhulsel van de kert, want die wordt al sinds 2010 gerenoveerd. Jammer...dan moeten we maar genoegen nemen met de foto's op de ansichtkaarten.

Een half uurtje later in een zijstraat van de Savigny Platz vinden we eindelijk een plekje om te ontbijten. We hebben een neus gekregen voor leuke tentjes...en diezelfde neuzen zeggen dat die Stulle zo'n tentje is...nou, dat klopt! Het ziet er erg leuk uit allemaal, maar het eten bevestigt de keuze helemaal....we gaan voor een (verlate) Frühstück mit Aufschnitt en een grote cappuccino. Als het meisje ons eten komt brengen vallen onze monden open...woooww...dat ziet er goed uit: een etagere vol vleeswaren, fruit en brood! En...het smaakt ook nog eens heerlijk.

die Stulle

Met volle buiken vervolgen we onze weg door deze wijk. We steken de Kürfürstendamm weer over. Nu wordt het rustiger. Dit is een chiquere buurt. Veel galleries, mooie huizen en leuke pleintjes. Weer een heel ander stukje Berlijn.

Aan het eind van de 10 kilometer lange wandeling nemen we de metro. Van de week hebben we bij Checkpoint Charlie gezien dat er in de Bernauer Strasse nog een stuk muur staat. Nu we toch een dagkaart hebben kunnen we wel een ritje met de metro maken. De reisgidsen geven aan dat dit deel van de muur je eens te meer doet beseffen hoe het leven in een verdeeld Berlijn moet zijn geweest...en dat klopt. Aan de hand van foldertjes lopen we langs waar eens de muur heeft gestaan. De scheiding tussen oost en west liep dwars door huizen. Mensen hebben de keuze gehad om te blijven wonen of naar het westen te gaan. Maar wat doe je? Laat je alles achter? Zo'n moeilijke keuze...helemaal als je niet weet wat de consequenties zijn. Er staan nog hele stukken muur met een wachttoren. Op plaatsen waar de muur is verdwenen staat de lijn van bakstenen op de straat of er is een kunstwerk van 3 meter hoge roestkleurige ijzeren staven. Foto's in het informatiecentrum maken duidelijk hoe het moet zijn geweest. Families verscheurd. Mensen die willen vluchten (en dit soms met de dood moesten bekopen)....wat enorm indrukwekkend allemaal.

Via het Hauptbahnhof verlaten we deze wijk weer. Het station is een museum op zich. Tijdens de scheiding werden alle stations in het oosten gesloten. Dit was zo'n 'geeststation'. Met één keer overstappen komen we uit bij Platz der Lüftbrücke...hiervandaan wandelen we naar het Viktoria Park. Het schijnt dat dit een vrij hooggelegen park is en dat we vanaf de top een mooi uitzicht over Berlijn hebben. Een klim is het zeker...maar het uitzicht is niets om over naar huis te schrijven (al doen we dat nu dus wel een beetje...). Okay, we staan hoog, maar echt veel zien we niet. Snel naar beneden dus maar weer. Het wijkje (Kreuzberg 61) onderaan het park is de moeite waard. Weer een totaal ander sfeertje, maar wel weer leuke eettentjes. En die zoeken wij nu net. Eerst nog even wat straatjes door want die schijnen hier ook de moeite waard te zijn. Zoveel zelfs dat ze gebruikt worden als decor in films en televisieseries. Als we door deze straatjes lopen snappen we dat. Vooral de Chamissoplatz is wel een heel aantrekkelijk straatje om in te wonen.

Hier in de buurt vinden we vast wel een leuk restaurantje. Restaurant Z heeft nog net één tafeltje vrij voor ons...echt...we zijn NET op tijd. Dit keer geen Italiaans of Vietnamees...nee, nu we in Duitsland zijn moeten we natuurlijk toch ook echt een keer.....Grieks eten! Ook hier is gewoon weer een aantal tafeltjes op straat gezet (dat door moet gaan als terras...), maar ondanks het langsrazende verkeer is het gewoon echt sfeervol en gezellig. René kiest de Gyros, ik neem een kippetje met feta in bacon (of op z'n Grieks souvlaki en dan nog wat....). Hoe het ook heet...het smaakt weer prima! We hebben deze dagen echt geluk gehad met onze restaurantkeuzes! Alle 4 de avonden echt top gegeten...en gedronken! Want René geniet bij het eten van een Krombacher, terwijl ik een lekker wit wijntje heb. Als toetje neem ik een Amaretto bij de koffie. Van het huis krijgen we na het betalen van de rekening nog een Ouzo...oempf....dat hakt erin!

Nog net niet waggelend (nee hoor...viel alles mee...) lopen we naar het metrostation. Niet het dichstbijzijnde want we willen nog heel even genieten van het sfeertje hier. Met één overstap komen we weer aan op Märkisch Museum. De U-Bahn halte vlak voor het hotel...we zijn er weer. Nog even lekker op bed hangen, de blog bijwerken en dan oogjes toe. Morgen onze laatste dag. Waarschijnlijk gaan we na het ontbijt (nog even een leuk tentje zoeken) naar Potsdam...en dan....back home...naar de kattenmannen. Ook weer leuk!

dag 4