dag 3: graffiti

In tegenstelling tot hoe ik de blog gisteren eindigde zijn we vanochtend niet gestart met een rondje hardlopen (maar die slagroomcalorieën heb ik er wel af gewandeld, hoor Carolien ;)). We gingen gisteren opnieuw erg laat slapen. Bovendien voelde ik de hele nacht mijn achillespees. Tijdens het wandelen viel het wel mee met de pijn....tot vandaag, want vanochtend startte ik al wandelend met pijn. Niet zo heel gek overigens...want we leggen heel wat kilometers af. Ik zal straks voor de gein eens via afstandmeten checken hoeveel kilometers we vandaag weer hebben afgelegd...(pfff...het blijkt dat we ruim 22 kilometer hebben gewandeld vandaag).

Even voor 10-en lopen we weer buiten in het opnieuw heerlijk warme zonnetje. Het is inderdaad een beetje warm voor een stedentrip, maar we genieten er volop van. Zoeken steeds de schaduwkant van de straat en drinken gewoon wat extra's. Dit mooie weer heeft volop voordelen: gezellige terrasjes, zonnige foto's...dus laat die zon maar lekker schijnen, hoor!

Voor vandaag staan de alternatieve wijken op het programma. We willen de wandeling van gisteren nog afmaken en Kreuzberg (de hele dag gaat de tekstregel "zoveel Turken in Kreuzberg die amper kunnen bestaan" door ons hoofd) en Prenzlauer Berg bezoeken. Dit zijn wijken die het heel moeilijk hebben gehad. Hier woonden (en wonen) veel alternatievelingen. Gisteravond zagen we al dat sommige gebouwen heel erg verwaarloosd (en gekraakt) zijn. De contrasten zijn hier groot. Oude gebouwen die zijn opgekocht en gerenoveerd trekken een hip publiek. Het kan alleen zomaar zijn dat naast je een pand staat bevolkt door krakers.Voor ons als toerist in ieder geval heel bijzonder om te zien.

We starten bij het Café am Engelbecken, een leuke eettent aan een watertje in de wijk Kreuzberg 36. René neemt een vrij uitgebreid ontbijt. Ik volsta met fruit en kwark. Een mooi ondergrondje voor de rest van de dag. We lopen nu door een woonwijk met flats. Waarschijnlijk oude flats die zijn opgeknapt. De fleurige bloemen op de balkonnetjes maken er in ieder geval een zonnige wijk van. Net als de vorige dagen zien we echt in elke straat hippe eettentjes. Mensen die met een kop koffie achter hun tablet of laptop zitten. We komen uit bij de rivier de Spree. Vanaf een oude brug hebben we mooi uitzicht over het water. Links van ons torent de Fernsehturm overal boven uit. Rechts zien we twee oude torens van de Warschauwer Brug.

 

Deze brug gaan we nog niet over. Wij laten hem even links liggen (ja...echt) en gaan door naar het zogenaamde Badeschiff. Dit is een container in de Spree die als zwembad dienst doet. Niet dat we willen gaan zwemmen, maar het schijnt de moeite waard te zijn. Nou...of het de moeite waard is of niet...het is in ieder geval een heel eind lopen. En als we er dan eenmaal zijn besluiten we om niet naar het zwembad te gaan. Zeer waarschijnlijk moet je entree betalen en wij hebben niet zo'n zin in drukte. Al uitkijkend over het water zien we enorm kunstwerk van 3 mannen middenin het water staan, Molecule Man zoals het blijkt te heten. Ik had er al foto's van gezien, maar had geen idee dat het hier op deze plek in het water stond. We vervolgen  onze weg langs het water, steken de rivier over naar de andere kant en lopen dan terug naar de East Side Gallery.

 

De East Side Gallery bestaat uit het langste nog in tact zijnde stuk muur. Over het stuk van 1,3 kilometer zijn muurschilderingen aangebracht. Omdat er hier totaal geen schaduw staat en de zon ons zo'n beetje wegbrandt doen wij maar een kort stukje. Als we de bekende kus en de vredesduiven hebben gezien keren we om. De andere kant van de muur is beplakt met foto's van plaatsen die hedentendage nog steeds niet voor iedereen vrij toegankelijk zijn (zoals Belfast, Noord-Korea, de Gaza-strook).

 

 

 

We zijn nu in de wijk Friedrichshain, een vrij 'rauwe' wijk...vol 'muurschilderingen' (die wij eigenlijk gewoon graffiti noemen). Echt vrijwel elk plekje in deze week is bekladderd en beplakt (en niet altijd even mooi). Wel met leuke winkeltjes en heel veel biologische/veganistische supermarkten. We vallen hier wel erg uit de toon...tattooloos als wij zijn. Echt...vrijwel iedereen hier heeft één of meerdere, vooral erg kleurrijke, tattoos.

 

Inmiddels is het wel weer tijd voor een break. Het is warm en we hebben dorst. De Simon-Dach straat staat bekend om de grote café-dichtheid. Hier moet er dus wel een leuk tentje te vinden zijn. En ja hoor...niet veel later nemen we plaats op een terrasje. De Eiskaffee van gisteren smaakte mij bijzonder goed. Reden om dit drankje opnieuw te bestellen. René houdt het bij een gezonde verse jus d'orange. De pauze gebruiken we om te kijken hoe we van deze wijk naar de wandeling in het boekje in een volgende wijk (Prenzlauer Berg) kunnen komen. Wandelen we dit of nemen we de U-Bahn. We besluiten tot het eerste...niet heel erg slim, want de afstanden lijken op de kaart veel minder lang dan in werkelijkheid. Nou ja...op deze manier nemen we de stad wel goed tot ons. De woonwijken zijn hier grauw (okay, met uitzondering van de vele graffiti), maar het zijn eigenlijk gewoon buitenwijken van een stad. Wel heel duidelijk is dat dit het DDR-deel van de stad is geweest.

 

Friedrichshain Volkspark is een erg groot park dat met dit mooie weer drukbevolkt is. Wij dwalen een beetje rond (eigenlijk verdwalen we gewoon...). Eenmaal aan de andere kant van het park bevinden we ons in de wijk Prenzlauer Berg. Ook hier weer leuke, hippe winkeltjes en soortgelijke restaurants. Vooral in de buurt van Kollwitz Platz zit een groot aantal eettentjes. Zoveel dat het voor ons nog moeilijk te kiezen is....maar...uiteindelijk komen we terecht bij Si An, een Vietnamees restaurant. Onder de lampions nemen we plaats op een bankje. Heel sfeervol! Het is wel een beetje gokken wat we precies willen eten. De gerechten hebben allemaal Vietnamese namen en worden maar heel summier in het Duits beschreven... Met het bier kan in ieder geval bijna niets mis gaan. Tiger bier...het bekendste merk uit Azië. Ook met het voorgerecht treffen we het: springrolls en summer rolls. Wel is het even oefenen met de stokjes, maar dat hebben we al snel onder de knie. Het hoofdgerecht blijkt een soepie te zijn...oeps, dat hadden we niet verwacht. We dachten voor dumplings te gaan. Die hebben we inderdaad...maar niet drijvend in de soep. Het smaakt niettemin prima!

En dan? Hoe gaan we naar het hotel terug? Wandelen we weer? Nou...nee....op de kaart blijkt het al een behoorlijk eind en vooral ik ben echt gewoon af! Ik heb vandaag best veel last gehad van mijn achilles en het is gewoon slimmer om met de U-Bahn te gaan. Wel wandelen we nog even 2 stations verder. Kunnen we toch even het eten laten zakken...

 

Rond half 10 zijn we terug op de kamer. Weer 12 uur in touw geweest. Wat doen we toch veel...maar wat is het ook volop genieten!!

 

dag 3